گاه نوشت های یک نویسنده

من یک ماه و نیم اولی که میرفتم مدرسه شدیدا افسردگی گرفته بودم، بچه ها و تفکراتشون برام قابل درک نبود-درست مثل تو- هر روز یه کتاب میبردم همرام و توی زنگای تفریح بجای وقت تلف کردن با صحبت های چرت و پرت اونارو میخوندم و کیف میکردم،می‌شنیدم که همه میگفتن فلانی میخواد ادای آدمای کتاب خون رو در بیاره و گاهی حتی میگفتن چقد خودشو میگیره فکر کرده کیه!!

ولی گذشت تا اینکه آدمای هم فاز خودمو پیدا کردم، نه که برم بگردما نه،هرچی بیشتر گذشت دیدم علایقمون و دغدغه هامون خیلی بهم شبیهن،روز به روز بیشتر شدیم تا اینکه من، از اون آدم منزویِ یک ماه اول تبدیل شدم به دختری که توی همه ی اکیپ ها پایه ثابته و توی هر کلاس حداقل ۳ تا دوست داره، صبور باش:)) سال دهم مخصوصا ۲ماه اولش خیلی خوب نیست اما طول نمی‌کشه که آدم های  هم فاز خودتو پیدا میکنی و بیخیال  بقیه از دوره دبیرستانت لذت میبری:))

موفق باشی عزیزدلم 

پرنیان کی بهت گفته بود تو دبیرستان حداکثر چهااااارتا رفیق خوب پیدا میکنی؟ واقعا کی؟ بگو خودم بیام سراغش :/

چه خوب نوشته بودی. و چه خوب که میتونی تفکیک کنی دقیقا از چه چیزایی تو وضعیت فعلیت بدت میاد و از چه چیزایی راضی هستی. 

پرنیان تو آدم خوش شانسی بودی که تو این سن دوستای کتابخون داری. من تو راهنمایی هیچ کسو ندیدم که به طور جدی مطالعه داشته باشه. حتی خودم :) اولین (و البته آخرین :) دوستمو تو 17 سالگی پیدا کردم. میدونی این چه فاجعه ایه؟! 

 توقعمو آوردم پایین که خوشحالتر باشم. مثلا: همین که از جاستین بیبر خوششون نیاد خوبه. که خب این وضعیت رو قابل تحمل میکرد. اما در نهایت فقط وقتی به یه آرامش نسبی رسیدم که *باور کردم من باید تنها باشم.

اگه دوستی بود که فبها وگرنه نباید با فکر کردن به این قضیه که چرا بچه ها سطحی ان و چرا دوست ندارم وقت خودمو بگیرم. تازه ما کتابخونه درست حسابی هم نداشتیم که بریم توش بچریم. قدر بدون بچه.

 خلاصه تریپ بزرگترای جوگیر گذشته رو برات گرفتم (نگاه عاقل اندر سفیهمو خودت تصور کن) که یادت بیاد اولین قدم جدی رو واسه نویسندگی برداشتی و این یعنی ورود به یه دنیای متفاوت.که باید قوانین جدیدی براش تعریف کنی. اولیش هم برمیگرده به ارتباط.

(اتفاقا باهاشون دوس نباشی بهتره که. قشنگ از بالا نگاشون کن و تحلیل کن و سوژه دربیار و کیف کن. کار کثیفیه ولی می ارزه :))

درباره راضی کردن معلما و اینا هم که واقعا فازتو درک نمیکنم. پس حرفی نمیزنم. ولی باور کن که

نه دیگه حرف نمیزنم. 

بخون جانم درستو بخون :)

بوس

4 تا رفیق خوب؟

من که همچین تجربه ای رو نداشتم. نزدیک ترین رفیقم تفکراتش 180 درجه با من فرق داشت. آدم خیلی خوبی هست و بود ها ولی منظورم اینه که شاید یه نفر بود که شبیه من(موضوعات مشابه) فکر میکرد و نظرشم خیلی با من فرق داشت :))

به ورطه ی تنهایی خوش اومدید :))

با خودتون حال نکنید کسی پیدا نمیشه هم حالتون باشه. نظر بقیه هم براتون مهم نباشه بنظرم. چون آدمایی که دور و برتونن رو چند سال دیگه خیلی خیلی کمتر میبینید. 

یه چیز دیگه ای هم که ممکن هست اینه که بعضیا خیلی بروز نمیدن و نمیشه فهمید چه فازی دارن. مثلا یکی بود که بشدت موسیقی کار میکرد ولی صداش در نمیومد. من اون مدتی که علاقه داشتم شاید بعد چند ماه تازه فهمیدم این موسیقی کار میکنه. یعنی انقدر با دوستام مطرح کردم که یکی گفت راستی فلانی هم فلان کارو میکنه ها میخوای باهاش حرف بزنی و ... . خلاصه که سخت نگیرید. با خودتون فعلا حال کنید تا پیدا بشه. 

جلوتر که بری اینهارو بیشتر هم حس میکنی.

توی تمام مقاطع زندگیت و توی هر جایی  از ایران که بری.

اما این وسط یهو یه نفر رو پیدا میکنی که میشه شمس تبریزی برای مولانا.

تو مسیر خودت رو برو و دویگران رو در جهت بهبود خودت تفسیر کن. ازشون انظار نداشته باش که تهش فقط نا امیدی ازشونه.

سلاااااام 

چراااا پستت رو به طوری نوشتی که انگارررر هیچکی دور برت نیست و خییییلییییی تنهایی ،پس منو شیوا و یکتا شلغیمیم :/فبول دارم من کتاب خون واقعا حس میکنم نسبت به همه ی این علایقم سرد شدم نه فقط علایقم هاا ،این روزا از همه چی دلسردم ... نمیخواام ناشکری کنم ها ولی خب نیاز ره زمان دارم.  

ولی پرنیان فکر نکن هر جای دیگه می رفتی پر بود از بچه ها کتابخونو باحال ، تو حتی اگه مدرسه ی نمونه ی تجربی هم یبول می شدی ، شک ندارم بچه هاش درست عین اینجا بودن . 

با این همه به قول خودت امیدوارم هر دومون موفق باشیم و من با انگیزه های از دست رفته ام کنار بیام تو با بچه ها (البته باید بگم من خودم هم خیلی خوشم نمیاد از شون :)

سلام

خب کلیحرف دارم بزنم بهت، ولی فکر کنم اکثرشون تکراری باشن تو نظرات. پس بریم سر اصل مطلب.

حقایقی که در دست داریم:

1)تو یه نویسنده ای

2)همه شخصیت ها خوب و باهوش و هیجان انگیز مثل آنی نیستن. باید یه آدم ریچل لیندی مانند، یا حتی مادر جوزفینی هم باشه تو دنیای. آدمای عادی، که تو دنیای برات غیرقابل تحملن و تو داستان وستداشتنی میشن. پس تبدیلیشون کن.

3)همکلاسی در رده آدمای مهم زندگی من بعد از پشه کم اهمیت ترین رده رو داره. (همکلاسی فررق دارد به دوست و یا رفیق) تنها کاری که میتونی بکنی اینه که سعی کنی از اونای ه حالتو بهم میزنن دور بشی.

5) به زنگ ادبیات و تاریخ فکر کن :))))

پانوشت:میدونی...به نظرم خیلی بد درباره اون بچه ها نوشتی. چون اینکه انقدر ماشینی هستن، تقصیر خودشون نیست. یه والدینی هستن، که از پشت پرد همه چیو کنترل م کنن. بچه هاشونو نابود می کنن و ...

تقصیر خودشون نیست که هدف ندارن.

وقتی اومدم این مدرسه(امسال تکمیل ظرفیت بودم) هم همین حسو داشتم. دوست داشتم تنهای تنها باشم، و از همه بدم میومد. مرحله دوم، این بود که زنگای ناهار با همه هم صحبت بشم که: درس مورد علاقت چیه؟ هدفت چیه؟ اگه پزشکی وود نداشت دوست داشتی چیکاری بشی؟

اونایی که میگفتن تا حالا بهش فکر نکردمو خط میزدم.

ولی بالاخره ادامای جالبی پیدا کردم.

به خوبی نابغه های نرد پارسالمون نبودن.

ولی بودن دیگه....

سلام. من هم وقتی می‌خواستم برم انسانی، مادرم از حفظی بودنش می‌نالید چون حفظیاتم خوب نبود. و حتی ازم پرسید پس می‌خوای چه‌کار کنی اونجا! خب من قبل از رفتن به این مسأله فکر کرده بودم و برای همین با یه سری نرم‌افزار و برنامه براش آماده بودم.

متوجه‌ام که مشکل تو نتونستن نیست. اگه بخوای می‌تونی از همه‌ی اونا جلوی بزنی. پیشنهاد من چیزِ دیگه‌ایه. اول از همه، دوست دارم خوب فکر کنی و «واقعیت» رو قبول کنی. البته نه تو یه لحظه. اگه این اتفاق به تدریج در کل سال دهم هم بیوفته، فوق‌العاده‌ست.

واقعیت اینه که اینجا زاده شدی، یه سری استعدادهای زیادی داری ولی قرار نیست تو محیط مدرسه همه‌شون شکوفا شه.

واقعیت اینه که این افراد رو نمی‌شه تغییر داد. قطعاً یه سریا پتانسیلشون بالاست و با هم‌نشینی شبیه تو می‌شن یا کمی علایقشون عوض می‌شه اما هیچ‌وقت نباید انتظار تغییر کلی داشته باشی وگرنه ناامید می‌شی. همه‌ی چیزایی که تا اینجا گفتم رو فکر کنم می‌دونستی.

بعد از پذیرش واقعیت، اونجوری که خودت نوشتی، وقت نداشتن برای علایق و استرس بابت درس آزارت می‌ده. برای این‌ها بنظرم اگه برنامه داشته باشی و میان‌بر بزنی و هوشمندانه درس بخونی، کلی زمان ذخیره می‌‌شه.

ببخشید که کامنتم شبیه دستورالعمله، دلیلش اینه که می‌خوام به طور عملی کمکت کنم:

1. من از همون سال دهم از نرم‌‌افزار آنکی برای حفظ لغات استفاده می‌کردم. این برنامه برای دروس عربی و ادبیات کلی وقت ازت صرفه‌جویی می‌کنه. کاری که غالب دانش‌آموزا می‌کنن، لغت خوندن قبل از امتحانه. ولی با این نرم افزار به طور برنامه ریزی شده لغت می‌خونی. من خیلی وقتا قبل از امتحان لغت رو نمیخوندم چون دیگه تو ذهنم ثبت شده بود. فقط یه ذره تلاش میخواد چون لغات رو باید خودت وارد کنی، البته چون خودم از دهم داشتم وارد میکردم، میتونم بهت بدم فایلشو. یا به دوستات. فقط درموردش تحقیق کن و اگه خواستی استفاده کنی بهم کامنت بده.

2. درس هر روز رو حتماً همون موقع بخون. 

اگه کسی اینو به من میگفت، میگفتم باشه اما انجامش نمی‌دادم. ولی اگه تو واقعاً دلت می‌خواد که زمانت برای علایقت ذخیره بشه، حتماً انجامش بده.

3. مرور خیلی مهمه. مرور هم برنامه ریزی داره اما سال دهمی دیگه، کنکوری که نیستی بخوای به خودت سخت بگیری. پیشنهادم اینه که آخر هفته‌ها مثلا پنجشنبه دروس اون هفته رو مرور کنی.

4. تکالیف رو روزانه پخش کن. در روز یک ساعت واسه تکالیف وقت بذار. هر دبیری که تکلیف داد در طول هفته انجامش بده.

ببین اینایی که گفتم خیلی ایده‌آله. اگه به پنچاه شصت درصدش هم عمل کنی، هم وقت صرفه جویی میکنی هم تو درسا جلو میوفتی و حس «عقب‌افتادن» ازت دور می‌شه و هم می‌تونی به کتاب غیردرسی خوندنت برسی.

یه نکته‌ی مهم اینکه تو مجبوری حفظی درس بخونی، حتی اگه نخوای. اگر دهم و یازدهم هم نخونی، وقتی بیای دوازدهم با کوهی از کتاب مواجه می‌شی برای خوندن. برای همین اگه ویژگی منعطف بودن با محیط رو در خودت پرورش بدی، خیلی پیشرفت می‌کنی.

درمورد مسأله دوست نمی‌تونم نظری بدم، خودم در این مسائل ناموفقّم. امیدوارم تو موفق باشی.

یادم رفت بگم کامنتم برای نمره گرفتن نبود، واسه این بود که درس و علایقت کنار هم باشن وگرنه از معدل اول نشدن ناراحت نشو. به یه جایی میرسی که میبینی هم بُعد درسی داری و هم غیردرسی. درحالیکه خیلیا غیردرسی رو در خودشون پرورش ندارن.

سلام.

باید بگم اکثر اون ویژگیها که تو دنبالش بودی رو من تو دوران دبیرستان تجربه کردم. 

نمیدونم شاید کلا جو زمانه عوض شده و شاید اگه رشته ی دیگه ای هم می رفتی شرایط با انتظاراتت خیلی فرق داشت. 

به هر حال امیدوارم تو این جو نخواستنی، حسابی مراقب نقاط قوت تفاوت ساز خودت باشی پرنیان.

از این بچه ها تو مدرسه ی ما زیاده:| می دونی چرا؟ چون اکثر اونایی که میرن انسانی این رشته رو انتخاب می کنن  پس بیشتر اتفاق میفته که شبیه هم باشن ولی اونایی که میرن تجربی حالت های متفاوتی دارن. مثلا ادمایی هستن که می خواستن برن انسانی ولی تجربی خوندن. ادمایی که می خواستن برن ریاضی ولی مجبور شدن بیان تجربی. ادمایی که واقعا تجربی می خواستن. ادمایی که می خواستن برن گرافیک و هنرستان ولی بازم به اجبار اومدن تجربی. بعضیا هم مثل من با حذف گزینه رفتن:|

به خاطر همین همه نوع ادم از هنرمند گرفته تا اهل سیاست و ورزشکار ما داریم:\ کلا خیلی به هم ریخته هستش. و درکنار اینها اینکه تو محدوده ی سمپاد هستیم خیلی نجات بخش واقع شده اگه سمپاد نبود و مدرسه ی دیگه ای بود تا الان حتما یه جوری مجوز تحصیل تو خونه رو گرفته بودم:|

سلام بچه

بهت بگم که زندگی همینجوریه.اینجور ادمام بالاخره برای خودشون یه جور مدل ذهنین دیگه.که تو جامعه م فراوونن و اینکه از الان مجبوری باهاشون سر و کله بزنی کارو در آینده برات راحت تر میکنه.

این زمین بازی ای که انتخاب کردی بهترین که نه(هرچند که بهت گفتم بیا بهترین ولی نخواستی،گرچه اون بهترینه م مالی نیس)ولی رتبه ی دوم رو تو بهترینا داره توی این شهری که الان هستی.پس بیبی فعلا همینه که هست

ادمای دور و بر اکثرا شِرن.کاریشم نمیشه کرد.راه حلش این نیست که بیشتر درون گرا بشی.توی این شرایط بنظرم یکی از بهترین قدمایی که میتونی برداری اینه که بیشتر باهاشون بگردی و بچرخی و آنالیزشون کنی.زندگی با ادمایی که همشون فلسفه میخونن و کتابخورن و اینا،بلیو می که تکراری میشه برات.ولی خب بازم بگم که بهتره میانگین ادمای دور و برت یه میانگین بالایی باشه.

میدونی ویژگی منعطف بودن با محیط خیلی ویژگی مهمیه که متاسفانه من خودم تا یه حد زیادی فاقدشم.صدرا همیشه بهم میگه تو کلا توی مسیر تکامل نبودی :)چون این ویژگی ایه که باعث شده تا حالا منقرض نشیم.و خب همونطور که میبینی من هم از نظر ذهنی هم از نظر سلامت بدنی بیشتر وقتا در حال استراگل با یه چیزیم و این ویژگی رو ندارم.تو داری ولی تا یه حد خوبی.ازش استفاده کن.

و در اخر یه نصیحت به خودم و خودت

بیا انقدر خوب باشیم و پیشرفت کنیم که هی بریم به زمین های بازی بهتر.با بازیکنای پیشرفته تر:)

بابت لحن پدربزرگانه م منو ببخش:)

براشون از هری پاتر بگو

از فیلمایی که به وجد میارنت

از موسیقی هایی که از شادی لبریزت میکنن

باهاشون از چیزایی که برات جالبه حرف بزن

و اگه دیدی هیچی تغییر نمیکنه ولشون کن و خودت ادامه بده و تایمای غیردرسی مدرست یجوری خودتو سرگرم کن

اگه رفتی روان شناسی به احتمال 50% من و میبینی خخخ حداقل خوبیش اینه من میشناسمت ط نه خخخ من کلی میخندم تو هم میگی این دیگه چه دیوونه ای هستش خدایا خخخ و در اخر سر تو اعصابت خط خطی میشه و میخوای داد بزنی که من میگم کوچیکتون هیچکس خخخ ط هم خط خطی در میشی اما دیگه داد نمیزنی و فقط سکوت میکنی سکوتی به عمق یک جمله خخخ وییییییییی این روزا من چقدر دارم راه میرم خستگی هم نمیفهمم نمیدونم چرا خخخ

خب هرکی پی یارش میگه غم بره رد کارش

اونا اومدن خر بزنن اونا اومدن خون ببینن تو هم اومدی در کنار زندگی کردن با تور ماهیگری لاکپشت شکار کنی در حالت یا باید هم رنگشون شی  با چیزایی که میخندن بخندی و به چیزایی که بد بیراه میگن بد بیرا بگی

یا مثل اونایی که مسافرشون کردم  در ظاهر هم رنگ و اهل  سکوت اما در پشت سر خودت .. فرقش اینه که مجبور نیستی به چیزایی که میخندن بخندی فقط سکوت میکنی

(به نظر من این یکم درد ناک هستش !!)

یا تا اخر سال افسرده شی و روزی صد بار خودتو لعنت کنی که چرا این کارو نکردم چرا اون کارو کردم !!! و اینم بگم تا اونجایی که من میدونم اکثر اونایی که انتخاب رشته کردن گفتن که اوایل پشیمون بودن از انتخابشون اما بعد مدتی شد همون ساسه همون کوزه :)

و

نیم نمره کمتر بگیر اما از دنیا عقب نیفت :)

راستی سلام ! خخخ

سلام دوباره. اگر ایمیل بدی راحت‌تره برای ارسال فایل. خواهش می‌کنم.

پرنیان..

تو کار خودت رو انجام بده..

اصلا نزار این فکرا اذیتت کنه!

تازه یک ماهو نیم از سال گذشته شاید تا چندوقته دیگه دوستای خو پیدا کردی..

صبر کن دختر

قبلا قانونی بود ولی در حال حاضر یا باید از بند پ تو آموزش و پرورش برخوردار باشی یا اینکه پرونده تو ببری یه مدرسه ی غیر دولتی قاراشمیریش و پول سالو بدی و شرط بزاری که سرکلاسا حاضر نشی ولی غیبت نزنن برات و فقط بری امتحانات ترمو بدی:) 

ریسکش بالاست ولی اگه هدفت بزرگ باشه بهش غلبه می کنی.

سلام

(دلم خواست سلام کنم یهو=))

فکر می‌کنم تا حدودی منظورت رو می‌فهمم.

منم تو کلاس همین جوری‌ام، و اذیتم می‌کنه واقعا. دقیقا اینکه کتاب نمی‌خونن، فیلم نمی‌بینم و غیره بیشتر از همه آزارم می‌ده. اولا خیلی ازشون بدم می‌اومد که اسطوره‌هاشون ماکان بند و محسن ابراهیم‌زاده بود. اما الان یاد گرفتم که باهاشون کنار بیام و به علایقشون تا جایی که می‌تونم احترام بذارم، گرچه هنوز دلم براشون می‌سوزه که درکشون از موسیقی تو همین حد خلاصه می‌شه. و این حرف من هم نیست که سوادم توی زمینه موسیقی نزدیک صفره، حرف صاحب‌نظرای این حوزه ست.

تنها چیزی که یه ذره حالمو بهتر می‌کنه، اینه که دوستای دیگه ای دارم که شاید هم‌کلاسی‌م نباشن، شاید «بهترین»دوستام نباشن، شاید توی همه‌چیز باهم هم‌عقیده نباشیم، اما حداقل هستن. هستن و آدمای خوب و مهربونی‌ان که می‌تونم باهاشون در مورد فیلم و کتاب و غیره صحبت کنم، و بدونم که اونا هم همون‌جوری که دوستشون دارم دوستم دارن و اگه یه وقتی حالم بد باشه، پیشم هستن مثل من که پیششون خواهم بود.

آدمای کوته‌فکر متاسفانه همه‌جا هستن، نه که من خیلی عالی باشم حالا.

ولی یه چیزی بگم؟

من برای اونایی که شعر ارزشی می‌گن، یا در مورد عقایدشان انشا می‌نویسن احترام نسبتا زیادی قائلم. به نظرم اونا جرئت ابراز عقایدشون رو دارن، چیزی که من ندارم چون از قضاوت شدن می‌ترسم. اون روز می‌خواستم با خودم کتاب زندگینامه شهید ببرم مدرسه و بخونم، و خیلی با خودم کلنجار رفتم چون یه صدایی تو سرم می‌گفت این‌جوری همه فکر می‌کنم تو آدم مسخره‌ای هستی. نمی‌دونم متوجه منظورم می‌شی یا نه. و جدای از اون، مگه تو با توجه به عقاید خودت انشا یا داستان نمی‌نویسی؟ چه ایرادی داره اگه اونم همین کارو بکنه؟ این رو انکار نمی‌کنم که اگر من هم بودم، احتمالا چشمام رو می‌چرخوندم و یه جوری می‌شدم، اما دارم سعی می‌کنم رو خودم کار کنم. درواقع منم از اکثر این آدما حرصم می‌گیره، درحالی که خودمم توی اکثر چیزا باهاشون هم‌عقیده‌م‌. شاید به خاطر دلیل و مقصود متفاوتمون باشه، نمی‌دونم...

بذار اینم بگم، من واقعا غصه خوردم وقتی دیدم توی این دو سال تنها مباحثی که از ریاضی می‌خونیم تابع و معادله‌ن. واقعا و حقیقتا ناراحت شدم، چون من عاشق ریاضی‌ام. عاشق جبر و هندسه... اما خب چه می‌شه کرد واقعا؟ من همه درسای خودمون رو واقعا دوست دارم، اما از زیست فقط «بدم نمیاد». از زمین فقط خوشم میاد و از شیمی متنفرم. خلاصه اینکه انگار برخلاف میل من، نمی‌شه تو مدرسه هم خدا رو داشته باشی و هم خرما.

پرنیان شما کامنت بزار تو قسمت حرفی سخنی!

خوشحال میشم دختر جان:دی

من همیطوری کامنتارو میبندم ولی اگه کسی نظدی بده استقبال میکنم😻

معلوم نی شایدم رفتم روان پزشکی 😑 کلا مسیر پیش روم خاکی و مه الود هستش 

 تا جایی که من میدونم ط همونی هستی که رو عکس اواتار هستش !! خب حالا چطو میشه تو یه کلاس باشیم و من نشناسمت 😐 !؟؟؟ و کلا تو اینترنت عکس من دیدار نمیشه فقط اگه یه چند سالی بگردی ممکنه وب دومم رو پیدا کنی و تو یه پست رمز دار صدام گیرت بیاد همین !! 

چرا میشه خیلی خوبم میشه کامنتی کاملا ادبی و رسمی  اما میشه مقایسش کرد با یه نیم خنده !!؟   حرفای اصلی همونن فقط اینجا یکم پیاز داغشون زیاده 

برگرفته شده از « اقیانوسی به عمق یک وجب » 😂 طوطی رو رنگ میکنم به اسم کلاغ میفروشمش 

خب کاریشون نداشته باشی میشی اخر سر یه ادم بسیار خطرناک مبتلا به ارامش تنهایی 😯 بد دردیه توصیه میکنم جدیش بگیری 

😞 والا منم همین میخوام اخه چی میشد انسانی و تجربی رو یه جا بخونم !!؟  فوقش دیگه خبری از دوچرخه سواری و فوتبال چندین ساعته وو کلاس های برنامه نویسی نبود !  یک ساعت زندگی هم واس زنده موندن بسه 

چ خبر مبر خوب خوش سلامتی !؟ با این غلط املایی های من چ میکنی !؟ حیف با  گوشی نمیشه سریع و بدون غلط نوشت 

خخخ نه ما امتحانامونو دادیم مثلا همین امروز سه امتحان عربی علوم اجتماعی (چه برنامه مسخره ای ! ) رو پشت سر هم دادیم رفت سلامتی خبر خوشحال کننده ای تا 9 بهمن نیست (گریه اونم خوشحال کننده نی )

خخخ شاید باورت نشه خخخ اما تصمیم گرفته بودم اولین املا که معلم گفت و بیست بگیرم یه چند ساعتی به صورت مسخره به کلمات سخت نگاه کردم خخخ اخرشم رفتم املا رو بدوووون غلط نوشتم اما شدم 14 :/ بد ترین نمره سال رو گرفتم :/ معلم گفت خطت رو درست کن

:/ گوشی​!!!؟ با کیبورد قد انگشت شست !؟

:/ چقد طول میکشه !؟ 

خب به نظرم مسئله‌ای که اینجا مطرحه، نوع بیان عقیده‌ست. لزومی نداره که من برای ابراز عقیده خودم، عقیده طرف مقابل رو بکوبم. هرچند که می‌دونم خیلی اوقات این کار رو خواسته یا ناخواسته انجام می‌دم، همه‌ انجام می‌دیم به نظرم.

و به نظر شخص من، پند دادن به کسی توهین به شعورش نیست. شاید تو یه روزی من رو درموردی نصیحت کنی که ازش اطلاع نداشتم، و ممکنه من حرف تو رو بپذیرم. درصورتی که اگر باهام حرف نمی‌زدی، ممکن بود من هیچ‌وقت متوجه اشتباهم نشم. من پند دادن مستقیم و این مدلی رو اصلا نمی‌پسندم چون به نظرم فقط مسخره‌بازیه. صرفا دافعه ایجاد می‌کنه. از این مدل حرفا و تشبیهات هم حالم بهم می‌خوره. "چه خوبند آنان که حجاب برتر می‌پوشند"، شاید حرف درستی باشه ولی آخه... نمی‌دونم، با خوندن این‌جور چیزا مشمئز می‌شم، هرچند که به حجاب معتقدم و اصلا... نمی‌دونم در این مورد نمی‌تونم درست کلمات رو بچینم.

آهان، و بذار بگم که من از این آدما بدم میاد. اینایی که همه‌چیز رو ول کردن و فقط دارن می‌گن حجاب حجاب. انگار اولین و آخرین مسئله دین ما حجابه. و خب این عقیده شخص منه، شاید یکی باهام موافق نباشه، نمی‌دونم.

درسته، توی داستان اجازه نداری سعی کنی عقایدت رو به خواننده تحمیل کنی، ولی به نظر من تا حدی ناگزیره. چون کاراکتر داستان تو هم برای خودش عقایدی داره، و این عقاید ممکنه عقاید شخص خودت هم باشن، و روی خواننده تاثیر می‌ذارن. 

گرچه شاید کلمه تحمیل درست نباشه. تحمیل کردن هیچ‌چیزی به هیچ‌کسی درست نیست.

اوهوم، دقیقا! خیلییی عالی می‌شد.

حالا من دارم سعی می‌کنم یه سری مذاکرات انجام بدم، ببینم می‌تونم برم بشینم سر کلاس هندسه‌ی دوستم یا نه. *-*

چی بگم... حجم حرفا انقد زیاده که نگفتنش راحت تره...

فقط میتونم بگم تا حدودی درکت میکنم.. خراب شدن اون تصورا خیلی دردناکه :)  فقط میتونم برات دعا کنم که عین اونا نشی و با همین حس و حال پرشوری که داری تا اون بالا بالا ها بری ^^  اون خر زدنا (شرمنده اصطلاح بهتری نبود!) و اون تست و حفظو حفظو کنکورو همه این مسخره بازیام متاسفانه سر راهمون هس :) نمیتونم تغییرش بدیم فقط میتونیم انعطاف پذیر باشیم :") 

* به گرفتن کتابای غیر درسی ادامه بده ^-^ 

* شاید به نظر بیاد بخوام یه چیز بی ربطو بهش بچسبونم! ولی اینم به نظرم برمیگرده به جامعه ای که ساختن برامون :) 

این تبعیض بین رشته ها.. تحمیل عقیده ها... تازه میتونی به این دید بهش نگاه کنی که تو دست کم تو مسیری رفتی که میخواستی ولی عده کثیری مجبورن مسیری رو برن که یا هلشون میدن توش یا مسیر دیگه ای براشون نیست :))) 

(دلمان بدجور گرفته...)

تعطیل هستش

منظور معلم به علت خط بدم نمره کسر کرد :/ نوشتم  «نوشتم» میگه دندونه «ش» دیده نمیه یک غلط :/

خخخ جان چه زوقی خخخ 

والا یگی نیست همینو بهش بگه :( تو کلاس هیچکس بالای 18 نمره نیاوره منم که بد ترین نمره کل این سه سال رو گرفتم

بوس بوس 

*براوو :"

چه جمله ای! بی ربط به با ربط D: 

خداروشکر (مدیری طور..)

*مدیونی فک کنی خودمو میگفتم 😂

(^^) 

بعله 😂♥

^^

رع خلاصه ^-^ 

سلاااااام.بازم پست گذاشتنم دیر شد:|

اما...

اولش که گفتی اگر به جز این گزینه مدرسه ای نمیداشتم نمی رفتم مدرسه ی عادی منظورت چی بود؟    :)

بعدشم اینکه منم واقعا خیلی طرز تفکرتو دوست دارم اینکه می گی دوست ندارم با بچه هایی باشم که وقتی برای کار های ازاد و... نمی ذارن...

افرین پرنیان گلی:))))))

جامعه به داشتن روان شناس یا فلسفه دان هایی مثل تو نیاز داره.

خیلی افرین.موفق باشی

سلام آهان.

خیلی ممنون از تو.

نع.

یه سال از تو کوچیک ترم و دارم برای نمونه قبول شدن تلاش می کنم و اتفاق  می خوام به رشته ی انسانی هم برم.

با آرزوی موفقیت بازم منتظر این پستای قشنگت هستم.

اوهم اوهم.توصیه ی قشنگیه  :)

خیلی سپاس.تو هم همینطور:))))

تک تک چیزایی که ازارم می دادن رو گفتی

مخصوصا درس جواب دادن بچه ها (من هنوز درگیر اون جریان دریای مازندران و دریای خزرم که بچه ها نفهمیدن منظور از دریای مازندران همون خزره)

به نظر اونا متن این کتابا فقط یه سری واژه های به هم ریخته س

و فکر کنم حتی احساس نمی‌کنن که باید یه ارتباط منطقی بین این کلمات وجود داشته باشه

با این حساب منم عاشق انسانی ام و البته عاشق مدرسه مون...

من نمیدونم چجوری کیف نمیکنن از اینکه درباره ایران و جهان باستان بدونن...نمیدونم چجوری نا به حال اسم میشل فوکو رو نشنیدن یا چطور میتونن توی خوندن متن های ادبی اینقدر خلاقیت به خرج بدن...

ولی عاشق انسانی ام...عاشق تمام این درسا( به جز دفاعی و تفکر)

خوشحالم که بازم کسایی هستن که عاشق انسانی باشن💓