میدانم که این بازی روزی تمام خواهد شد،اما حتی اگر بازنده هم باشم؛ میخواهم که خوب تمام کنم.
من از آن آدم ها نیستم که وقتی اشتباهشان بهشان ثابت میشود، انکار کنند و بگویند نه اصلاااا ما سر همان حرفمان هستیم.درحالی که توی دلشان میدانند که نیستند.یا آن هایی که کلا از بیخ و بن حرفشان را تغییر میدهند و میگویند که از اولش هم ما چنین حرفی نزده بودیم،یا منظورمان این نبوده،یا اصلا این هارا از کجایت در می آوری؟
پاییز،کتاب،یلدا
🍂☀️🍂یلدا نام یک فرشته است
یلدا نام فرشته ای است بالا بلند، با تن پوشی از شب و دامنی از ستاره. یلدا نرم نرمک با مهرآمده بود. با اولین شب پاییز و هر شب ردای سیاهش را قدری بیش تر بر سر آسمان می کشید تا آدم ها زیر گنبد کبود آرام تر بخوابند.
یلدا هرشب بر بام آسمان و در حیاط خلوت خدا راه می رفت ولابه لای خواب های زمین، لالایی اش را زمزمه می کرد. گیسوانش در باد می وزید و شب به بوی او آغشته می شد.
عرفان _نظر _ آهاری
این وبلاگ نویسی داستان جالبی برای تعریف کردن دارد.
قضیه این است که کلاس پنجمم که تمام شد،مدرسه ی مادرم را عوض کردند.
این بود که مدرسه ی من هم عوض شد.
آخرین سال دبستان را رفتم فرزین فر.
بگذریم که معلم هایش،فضای رقابتی اش،بچه هایش،و کلا همه چیزش تفاوت قابل توجهی داشت.اما یکی از اتفاقات خوب و ارزشمندش،آشنایی با آتنا بود.
به خاطر یک جریان هایی که بین من و دوست های سال پیشم افتاده بود،تصمیم گرفتم که زیاد با بچه ها صمیمی نشوم و دوست بازی راه نیندازم؛این بود که از اول سال با خودم کتاب میبردم مدرسه و زنگ تفریح ها روی نیمکتم لم میدادم و کتاب میخواندم.
همان روزهای اول یک دختر بلندی که آن جور که من حدس میزدم بچه ی شناخته شده و محبوبی بود بین بقیه و نمیدانم چرا،ازش خوشم نمی آمد،آمد بالای سرم و گفت :《اااا.جودی میخونی؟》(اسم مجموعه کتابی که ابتداییم خیلی میخواندم و بدلیل جذابیتی که آن موقع برایم داشت ،تاثیر خیلی مثبتی روی روند ادامه ی کتاب خوانی ام گذاشت.)
خوشحال شدم که آدم های کتابخوانی به غیر از خودم پیدا می شوند،اما با قیافه ای بی تفاوت گفتم:آره.
طی سال،دقیقا یادم نمی آید چطور،ما باهم دوست شدیم.
