گاه نوشت های یک نویسنده

سلام پرنیان جووون:)

به نظرم اگه یه قالب از وبلاگ عرفان پیدا کنی خوبه خوشگل تر میشه وبت

نوشته هات حقیقتا خوبه ولی طولانیست خواهرم 😀

فردی اهل مطالعه و جلوتر از همسن و سال های خودش:دی

قالب به نظرم میتونه بهتر شه

ولی در مورد قلمتون که باید بگم خیلی شیوا و روان هست. من که به شخصه لذت میبرم از خوندن وبلاگتون :)

پرنیان قشنگم :)

سلام... 

من واقعا تعجب میکنم یه دختر خانوم نوجوان اینقدر زیبا مینویسه :)

از این بابت ک عاشق کتابی خیلی خوشحالم و بهت افتخار میکنم :)

قالبت هم خاص و قشنگه :) 

تکرار می کنم، دست آتنا درد نکنه!

نوشته های تو یکی از هموناییه که تو پست خودم گفتم ازشون خوشم می اومده و اولا سعی می کردم این جوری باشم. :)

می خواستم بگم فقط بیشتر بنویس، گفتم بی خیال بابا، خلاصه هروقت عشقت کشید بنویس که ناز شصتت!

+جالبه که همین که من پنل وبلاگم رو باز کردم که این پست رو بنویسم، دیدم که هم تو و هم شیدا نوشتیدش. :دی

+ خب راجع به قالبت، دوستان گفتن و  اونجوری که پیداست می خوای عوضش کنی؛ پس من دیگه چیزی نمی گم ؛)

+ و اما راجع به قلمت؛ من دوستش دارم؛ هر چقدر هم طولانی باشه می خونمش...

+ به نظرم دختر آرومی هستی ولی یه شیطنت خاص و نهفته ای تو وجودته که گهگاه بروزش می دی :)

+ بیشتر بنویس.

 و اون تابستان‌نامه بلندت... منتطرم که بخونمش :))

من خودم میخونم وبلاگت رو و خیلی هم قلمت رو دوست دارم❤

نمره قلم بیست قالبم به نصبت نوشته هات خیلی خیلی خوبه اما یه تنوع کوچیک بد نیست :)

خخخ فقط یه درونگرا رو اول به نظرم اومد اونم وسط خودت گفتی

شایدم این جوری نباشه، اما من وقتی می خونمشون این حس بهم دست می ده. =)

ممنان، ممنان، نظر لطف شماست. *-*

+من تو وبلاگ آزاد دیدمش، بعد یه کم تنبلی کردم، بعد دیگه نشستم نوشتمش!

+(اون ایموجیه که داره چشمک می زنه و زبونشم بیرونه)

سلام ، پرنیان درباره ی قالبت که راست می گفتن ...

نوشته هایت هم که نیازی به تعریف نداااارد😍 

دیگه چی بگم جز اینکه یکم بیشتر به حرف های من و آتنا گوش کن نه اینکه بعد از هزار سال انجاام بدی و بگی عاالی بود دستت درد نکنه مثه آن شرلی 😑😐😅😅😄

موفق باشی و روز به روز بهتر بنویسی از ته قلبم امیدوارم قلمت تو رو در رسیدن به خواسته هات همون طوری که دلت می خواد یاری کنه.

اگه حوصله ی خوندن وبلاگ های دیگه رو نداشته باشم فقط حوصله ی وبلاگ تو رو دارم و با شوق میام و می خونم 

دوستت داررررررررمممم، 😘

سلام آبی عزیزم.

از اولین وبلاگ هایی بودی که دیدمو خوندم.و چیزی که باعث میشد ادامه باین لحظن نویسندگیانت بود.نه اونقدر خاطره نویسی عامیانه و نه اونقدر خشک و بی راه نفوذ.ارام و سرنده بود.باعث میشد بخونم و ببینم که دنیا از دید تو چطور است.

و خوشحالم که وبلاگتو دنبال میکنم.این رو از ته دل میگم.

سلام عزیزم.

من هییییچ وبلاگی رو به زور نمیخونم. و به نظرم تو یه دختر خاصی که به اندازه همه کتابهایی که خوندی بیشتر از سنت می فهمی

من تازه با دوستانی مشتاق و فعال تو عرصۀ وبلاگ نویسی همچون شما، آشنا شدم و سعی میکنم مطالبتون رو دنبال کنم. 

من همون کوزه گرم که از کوزه ی شکسته اب میخوره:/

نظرمم میدونی خودت:)

مدتیست که دنبالت می‌کنم و خیلی خوبه که دوستت آتنا تو را وارد دنیای وبلاگ‌نویسی کرده . اما شاید چون برات زیاد نظر نمی‌گذارم فکر می‌کنی که نمی‌خونم . اما من برای اینکه آدمها فکر نکنند دارم باهاشون تبادل کامنت می‌کنم تا زمانی که واقعا نظری نداشته باشم جایی نظر نمی‌گذارم

اما خوب می‌نویسی و اگر توی این سن داری به این شکل می‌نویسی مسلما ده سال دیگه تبدیل خواهی شد به یک نویسنده خیلی خوب چون من هم سن تو بودم این قلم رو نداشتم . و زمانها گذشت تا من هم رسیدم به چیزی که الان هستم (که الان هم باز هیچی نیستم)

بنویس تا جایی که می‌تونی .. وبلاگ تنها خونه ایه  که برای امثال من و شاید تو مونده ...

ای کاش اکثر وبلاگ‌نویسها توی این چالش شرکت کنند تا شاید بهانه ای بشه بیشتر با هم در تعامل باشیم و بیشتر همدیگر رو پیدا کنیم و بشناسیم .